FRIDERICUS ex Burggraviis V

FRIDERICUS ex Burggraviis V.

sed inter Electores I. prioris fuit fil. Hic, cum Sigismundo Imp. in bellis Hungaricis ac Bohemicis militasset post mortem Iodoci, March. Moraviae, Marchiae Vicarius, ab eo Imp. Budae: dein, consensu reliquorum Electorum, Elector et Marchio, ab eodem, ob merita, sumptus factos, et Marchiae tranquillitatem, Constantiae creatus est A. C. 1415. investiturâ sollemniter peractâ Constantiae in Concil. mens. Apr. A.C. 1417. Condidit postea arcem Coloniae ad Suevum, A. C. 1427. Pomeranis Angermundam A. C. 1420. et Primislaviam, Ukkariae Metropolim, eripuit: Norimbergensibus, cum Burggraviatu, arcem vendidit, servatis aliquibus iuribus, feudis quibusdam Ecclesiasticis ac saecularibus, iudicio Burggraviatus provinciali, venationibus, conductu contra urbem, et aliis; illi vero acron dirutam in domum frumentariam convertêrunt. Inde Hussitatum bello cum implicaretur, Dux Comitiis Norimbergensibus adversus eos declaratus, illis irritatis, Marchiam ab iis vastari et Francofurtum etiam obsideri vidit: Bernardum Duc. Saxoniae Lavenburg. qui Prigniciam irruperat, icit, Erdenoburgo destructo. Obiit A. C. 1440. Princeps auctoritate, magnanimitate et prudentiâ conspicuus. Pater, ex Elisabetha Friderici Ducis Bavariae filia, plurium liberorum, inter quos secundo genitus fuit Fridericus II. cognom. Ferreus, nat. A. C. 1413. qui in Polonia educatus discendae linguae et moribus gentis, Uladislai V. ex filia Hedvige gener, et ex consensu Ordinum, in regno Successor destinatus, spe illâ excidit, Hedvige maturius exstinctâ. Dein Uladislao mortuo A. C. 1446. oblatum Regnum, quod Casimirus frater esset superstes, accipere recusavit; pro merito ob id ab Aenea Sylvio laudatus: nec non Georgii Reg. Bohemiae coronam a Pontifice sibi oblatam A. C. 1468. Basiliensis Concilii protector fuit, A. C. 1434. a Patre moriente, quod bellicosior videretur, in Electoratu fratri maiori Ioh. praelatus, fratre minoti Friderico cognom. Crasso, in communionem dignitatis ei addito, quo tamen hic iure cessit, defunctus A. C. 1463. litem inter Berolinenses ac Colonienses composuit, Marchiam Novam, ante Annos 57. a Iodoco Marchione Teutonico Ordini oppignoratam, redemit A. C. 1455. Polonos et Lithuanos Francofurtum obsidentes depulit, A. C. 1450. Foedus hereditarium cum Saxonibus pepigit, A. C. 1451. cui Hassi accesêre A. C. 1457. Bellum habuit contra Georgium Regem praefatum, ob Lusatiam infer. ab Uladislao Rege pridem concessam, quod ita compositum, ut Cotbysio, et oppidis aliquibus retentis reliqua ad Regem redirent. Gravissimum illud fuit, cum Ottone Duce Stettini mortuo, ex antiquo pacto sibi Ducatum assereret. A.C. 1464. ab Imp. acepto feudo et insignibus, agnati autem Ericus et Wratislaus eum occuparent: sed et illud tandem in pacem desiit, Casimiri Pol. Regis interventu. Haud longe ante obitum in Palaestinam profectus, decessit A. C. 1471. cum priori anno ad fratrem Albertum, consensu Imp. et Electorum, Elctoralem dignitatem transtulisset, utpote maribus destitutus, et nonnisi filiarum, ex Catharina Friderici I. Saxoniae El. filia, pater, Margaretae et Dorotheae quarum illa Bogislao Duci Pomeraniae A. C. 1476. haec. Ioh. Duci Saxoniae inferioris nupsit.